σέϑεν ὄπα

μαίομαι ( ΜΑΩ), trachten, streben, suchen; Od. 14, 456; H. Cer. 44; c. accus., μαιομένη κευϑμῶνας ἀνὰ σπέος, Od. 13, 367, wie Hes. O. 534; δυνατὰ μαιόμενος, Pind. P. 11, 51; σέϑεν ὄπα, N. 3, 5; μαιόμενοι μεγάλαν ἀρετὰν ϑυμῷ λαβεῖν, Ol. 8, 5; ähnlich Aesch. Ch. 775; λαβὼν ἐμαίετ' ἔγχος ἐξόδους ἕρπειν κενάς, Soph. Ai. 280; sp. D., ἐς 'Ελλάδα μαιομένοισι κῶας ἄγειν Ap. Rh. 2, 1194, öfter; auch τινός, 4, 1275; ὄλεϑρόν τινι, Einem Verderben zu bereiten trachten, Nic. Th. 197. In Prosa nur Plat., der es Crat. 421 a durch ζητεῖν erkl. Dazu gehört das fut. μάσσεται, Il. 9, 344, wo Wolf γαμέσσεται las.